N.CHIRAGKUMAR PATEL

તમે બઘા કોણ? અમે? અમે આંસુ. તો અહીંયા કેમ આવ્યા? અમને પોતપોતાની ઓળખ જોઈએ છે. ઠીક છે,અહી લાઈનમાં આવી પોતપોતાનો પરિચય આપો. એક રડમસ આંસુ આવી બોલ્યું: હું રુમાલથી લુછેલું આંસુ,મારુ અસ્તિત્વ રુમાલમાં જ રહી જાય છે...! તેના પછી લાઈનમાં વૃધ્ધ લાગતુ આંસુ લાકડીના ટેકે આવ્યું: હું નોધારું છું, ટપ કરીને માટી પર પડી જાઉ છું ને એટલી માટી ખારી બસ એટલું જ...! એક આંસુ તો ભીનો તકીયો નાચોવીને કહે: હું છું પણ કોઈને દેખાતું નથી કારણ કે હું રાતે જ આવુ છું....! ત્યાં કોઈ અભિમાની જેવું લાગતું આંસુ લાઈનમાં વચ્ચે જ ઘુસીને કહે: અરે! આપણે પડીયે તો સીધા હથેળીના ત્રાજવે પડીયે....ને અનમોલ થઈ જાઈએ...હંહ...! અરે તમે ત્યાં કેમ ઊભા છો બધાથી અલગ? તમારે ઓળખ નથી જોઈતી? ત્યા ખુણેથી એક સુકાયેલું આંસુ આગળ આવ્યુ ને કહે: ના સાહેબ મારે કોઈ ઓળખ-બોળખ ન જોઈએ ...ગરીબના આંસુ છીએ ગાલ પર રહેવા જગા મળે તોયે બસ...! અરે વાહ! તમે તો બહું જ સુંદર છો.. મલક મલક થાતું એક જણ આગળ આવ્યું: હા ...હું હરખના આંસુ છું એટલે જ તો...આ જુઓ મારા પર તો સોનાનો વરખ પણ ચડેલો છે..! ત્યા અચાનક એક આંસુને જોઈ અંદરોઅંદર બધા ગુસપુસ

એક દિવસ આંગણ ગૂંજશે,  મીઠા સુર ભરી શરણાયી.... પાનેતર માં લાડકી જાણે લજામણી સરમાયી .... કંકુ ભીના પગલાં પડતા , લઇ જશે એનો છેદ ..... દીકરી મારા ઘર નો "દીવો"...અજવાળા ની હેત  .... દીકરી એટલે રોજ "દિવાળી"....સુખ ની રેલમછેલ ..... મમ્મી નો તું અંશ છે દીકરી , ઓળખ છે તું પપ્પા ની .... પાંખ માં તારી જુગલબંધી, સહિયારા સપના ની ..... સાથ માં તારા ગુંથાય એવી , લાગણી ઓ ની વેલ... દીકરી મારા ઘર નો " દીવો " ....અજવાળા ની રેલ .... દીકરી માં નો દિલ ધબકારો , દીકરી બાપ નો શ્વાશ.... ઈશ્વર એને દીકરીઓ દેતો .જેન પર વિશ્વાશ.... પાંચે આંગળી એ પરમેશ્વર જેને હોય એ પુંજે ...  દીકરી મારા ઘર નો " દીવો " ....અજવાળા ની રેલ ... ટહુકા સુનો માળો ..એવું દીકરી સુરુ સ્વર ... યાદ નું વાદળ મન ને ઘેરે , વેણુ માં ઝરમર .... મન ના મારેલી , મોરલા સંગ , જાય ધડકતી એ ઢેલ.... દીકરી મારા ઘર નો " દીવો " ....અજવાળા ની રેલ ... દીકરી એટલે રોજ "દિવાળી"....સુખ ની રેલમછેલ .....

પ્રેમ એટલે શું ? પ્રેમ એટલે સલામતી ? કે ૫છી પ્રેમ એટલે સમાધાન? હૂંફની હાજરી એટલે પ્રેમ ? કે ભયનો અભાવ એટલે પ્રેમ ? પ્રેમ એટલે અધિકારની માગણી કે અધિકારની સોં૫ણી? પ્રેમ એટલે શું ? કશુંક મેળવી લેવું ? કે ૫છી કશુંક આપી દેવું ? એકબીજાની સાથે રહીને જે અનુભવ થાય તે પ્રેમ ? કે ૫છી દૂર રહીને ૫ણ જે લાગણી થતી રહે એ પ્રેમ ? પ્રેમ એટલે ભવિષ્યનાં સ૫નાં ? કે પ્રેમ એટલે ભૂતકાળનાં સ્મરણો ? પ્રેમ એટલે સાગરના પાણી ૫ર વરસી ૫ડતી વાદળી ? કે ૫છી પ્રેમ એટલે દરિયાનાં જળમાંથી આકાશે બંધાઈ જતી વરાળ ? સ્પર્શાળુ ઈચ્છાઓનો વિસ્ફોટ એટલે પ્રેમ ? કે એ ઈચ્છાઓનું ઓગળી જવું એટલે પ્રેમ ? પ્રેમ એટલે તળેટી ૫રથી નજર કરતાં છેક ઉ૫ર દેખાતું શિખર ? કે ૫છી શિખરેથી જોયેલું પ્રથમ પગથિયું પ્રેમ? પ્રેમ એટલે શું? પ્રેમ એટલે સમાધાન કરીને સચવાય એટલીસાચવી લીધેલી જીવનની ક્ષણો... પ્રેમ એટલે સલામતીની સતત તૂટતી રહેલી દીવાલોની બાકી રહી ગયેલી ઈંટો.... અને પ્રેમ એટલે ખુલ્લા પરબીડિયામાં મૂકેલો સરનામા વિનાનો પત્ર.

ભુતકાળમાં વિધાતા છઠ્ઠી ના દિવશે બાળકનું ભાગ્ય લખતી. અને આજે...? હા આજે શુક્રાણું સ્રી બીજને મળે તે પહેલાં એનું ભવિષ્ય નક્કી કરે છે મા બાપ... જ્યારે બાળક લીક્વીડ ફોર્મમાં પણ ન હોય ત્યારથી તેને ટેલેન્ટેડ બનાવવાની હોડ લાગી છે. ચાર પાંચ વર્સના બાળકોને જ્યારે ટીવીના કોઇ રીયાલીટી શોમાં નાચતાં, ગાતાં, મિમીક્રી કરતાં જોઇએ ત્યારે વિચાર આવે.... કે આ બાળકના માબાપ ને છોકરું જોઇએછે કે એક મલ્ટી ટેલેન્ટેડ મશીન. છ વર્સની છોકરી ટીવી કે ફીલ્મ જોઇને ગીત ગાય છે. લેલા મે લેલા એસી હું લેલા... સાંથે નાચે પણ છે, હકીકત માં આ ટેલેન્ટ કરતાં નકલ વધું છે, મા બાપ છાતી ફુલાવી આ નકલીયાવ્રુતીને ક્રીયેટી વીટીમાં ખપાવે છે..... મા બાપનું કામ તો શીક્ષણ અને સંસ્કાર આપવાનું છે, પછી કુદરતી ટેલેન્ટ તો આપોઆપ બહાર આવશે, કિશોર કુમાર કે રફીના મા બાપે એ બોલતા થયાં ત્યારથી ગાતાં ન હોતું શીખવ્યું. રાજકપુર ના રણધીર અને રાજીવ બંન્ને છોકરાં કલાકાર તરીકે નિસ્ફળ રહ્યા.  કેમ....? એતો ઘર અને કુટુંબમાંજ પ્ટેટફોર્મ લૈને જનમ્યા હતા. એવુંજ રાજેન્દ્ર કુમાર ના કુમાર ગૌવરવ નું થયું.... કેમ કે એમના પોતાનામાં એ સફળતા માટેની કુદ